Mijn bonusdochter kwam laatst terug van scoutingkamp. Het was superleuk! Oh, en iemand had corona. Spoel een paar dagen vooruit en we zitten allemaal in quarantaine. Niet ideaal, maar ik maak er wel iets van. Tijd om te bonden onder het genot van een goede game, zoals Katamari Damacy Reroll!
Doorgaan met het lezen van “Klontergeest”
Als er in 1998 ergens geen noodzaak voor was dan was het nog meer Street Fighter. Street Fighter Alpha 2 deed het nog goed in de speelhal en Street Fighter III: 2nd Impact kon elk beetje relevantie goed gebruiken. Toch verscheen in dat jaar Street Fighter Alpha 3 – een game voor gevorderden. Doorgaan met het lezen van “De omega der alfa’s”
Zo’n acht maanden na de release van Street Fighter III: New Generation in 1997 moest Capcom alweer digitale defibrillatie toepassen. Die game moest een zwoele lente inluiden, maar het was pas in de nazomer dat Street Fighter III: 2nd Impact de serie van een vroege dood kon behoeden. Doorgaan met het lezen van “Tweede kans met glans”
Hoeveel naslagwerken van 1997 zullen vermelden dat Capcom in februari van dat jaar Street Fighter III: New Generation uitbracht? Niet veel denk ik. Het langverwachte vervolg op Street Fighter II is een prachtig gevalletje too little, too late en is tegenwoordig grotendeels vergeten. Waar ging het fout? Doorgaan met het lezen van “De nieuwe generatie is te laat”
Zodra het nummer 2 eraan te pas komt is de kans groot dat een vervolg van Capcom geniaal is. Street Fighter Alpha 2 onderstreept die theorie eens te meer, want het poetst op overtuigende wijze de schoonheidsfoutjes uit de programmering van zijn experimentele voorganger. Doorgaan met het lezen van “Een solide matpartij”
Ergens in een kelder van Capcom was in 1994 een onervaren team druk bezig om geschiedenis te schrijven. De opdracht was simpel: maak een nieuwe Street Fighter-game zodat we van onze oude voorraad CPS-hardware afkomen. Niet echt een fraai mission statement, maar wel de oorsprong van Street Fighter Alpha: Warriors’ Dreams. Doorgaan met het lezen van “Dromen van vernieuwing”
Drie jaar na de baanbrekende release van Street Fighter II had Capcom een wel heel schandalig voorstel voor speelhaloperators: koop Super Street Fighter II Turbo. Het is een geweldige game, daar niet van, maar om het slechts maanden na de vorige release uit te brengen was wel heel gewaagd. Doorgaan met het lezen van “Voor de grootmeesters”
Het duurde even – een goede 2,5 jaar – maar Capcom kwam in 1993 dan toch eindelijk met een grote vernieuwing van Street Fighter II aanzetten. Super Street Fighter II: The New Challengers was niet alleen een flinke update voor de serie, maar ook een Trojaans paard om het nieuwe, dure Capcom Play System 2 (CPS-2) de speelhal in te loodsen. Doorgaan met het lezen van “Klaar voor een nieuwe ronde”
Als je al één ding over Street Fighter II’ Turbo: Hyper Fighting kan zeggen dan is het dat de naam in ieder geval absurd is. Je zou bijna denken dat Capcom gewoon maar wat deed, zolang het geld maar bleef binnenstromen. Toch is dit het eerste vervolg op Street Fighter II dat echt de moeite waard is. Doorgaan met het lezen van “Vliegende sumo’s en vlammende fakirs”
Wat zou jij doen als je kip gouden eieren legde? Zoveel mogelijk eieren oogsten toch zeker? Dat is in ieder geval precies wat Capcom deed met Street Fighter II. High van het succes van deze monsterhit kwam er langzaam een machine op gang die de ene na de andere iteratie maakte, te beginnen met het langverwachte Street Fighter II’: Champion Edition in het voorjaar van 1992. Een game voor kampioenen! Doorgaan met het lezen van “Kleine stapjes vooruit”
patraversus 