Ploeteren naar de top

Is het eerlijk om tegenwoordig een grote loep heen te leggen over games uit de digitale oudheid? Het is duidelijk niet een vraag waar ik me veel mee bezig hou, maar in het geval van titels als Roc’n Rope vind ik het toch lastig om balans te vinden tussen harde kritiek en de tijdsgeest.

Speklapjes vechten terug

Hoewel de arcadescene uit de jaren 80 een booming business was, is het gros van de games uit de beginperiode hiervan tegenwoordig niet echt interessant. Toch kom je af en toe een uitzondering tegen. Zoals het eenvoudige Pooyan, waarin je biggetjes moet behoeden voor hongerige wolven.

Rennen en schieten

In de jaren 80 van de vorige eeuw zat de liefde voor de Amerikaanse soldaat er nog goed in. Als hij niet verwikkeld was in een echte oorlog dan zag je ‘m wel in films. De soldaat was een canvas zo blank dat je haast zijn paradoxale bestaan als strijder voor vrijheid zou vergeten.

Tot het bittere einde

Hoe volg je een van de meest frustrerende games aller tijden op? Op die vraag had Capcom in 1988 een passend antwoord. Ghouls ’n Ghosts was namelijk nog moeilijker, nog sadistischer dan zijn voorganger Ghosts ’n Goblins. En iedereen vond dat prima blijkbaar.

Baarden in overvloed

Kom op matroos, ga niet bij de pakken neerzitten. Recht je rug, stroop je mouwen op en pak een paar kratten rum. De kapitein heeft een appeltje met je te schillen, maar die vent moet zich vooral even gaan scheren. We laten ons toch niet gek maken aan boord van Pirate Ship Higemaru?

Het feest is begonnen

Soms moet je het niet van je naam hebben. Kijk maar naar Paul Cliteur, dan kan je achternaam toch beter gewoon Jansen zijn. Japanners lijken aan dit soort pijnlijke namen schijt te hebben. Neem bijvoorbeeld Capcom, die hun allereerste arcadegame de vreemde titel Vulgus gaf.

Op pad in je beste onderbroek

Kijk, er valt wat voor hoffelijkheid te zeggen. Natuurlijk moet je iemand helpen als die in de problemen zit. Maar om in je ondergoed door een duivel achterna gezeten te worden, dat is gewoon vernederend. En dus vraagt Ghosts ’n Goblins misschien een beetje teveel van zijn spelers.